Υπάρχουν στιγμές στην πορεία κάθε συλλόγου, κάθε προπονητή, κάθε αθλητή, που δεν μοιάζουν με τις υπόλοιπες. Είναι εκείνες οι μικρές, ήσυχες ώρες πριν το μεγάλο ταξίδι, εκείνες οι ανάσες που παίρνουμε πριν από έναν αγώνα που ξέρουμε ότι δεν μετριέται μόνο σε πόντους και τεχνικές, αλλά σε εσωτερικές μάχες, ξεπεράσματα και σιωπηλές νίκες.

Το Βαλκανικό Πρωτάθλημα Παίδων, που αυτή τη χρονιά θα φιλοξενηθεί τελικά στο Μαυροβούνιο, αποτελεί μία τέτοια στιγμή. Δεν είναι απλώς ένα ακόμη πρωτάθλημα. Είναι το αποτύπωμα της καρδιάς των Βαλκανίων πάνω στο tatami, ένας τόπος συνάντησης λαών με έντονες κουλτούρες, με ιστορίες που κουβαλούν μνήμες, με παιδιά που εκπαιδεύονται όχι μόνο για να νικήσουν, αλλά για να σταθούν.

Και εμείς, ως Σύλλογος, έχουμε την τιμή και την ευθύνη να είμαστε μέρος αυτής της ιστορίας. Με μία αθλήτρια, την Ιωαννίδη Ιωάννα, που έχει ήδη χαρίσει στην Ελλάδα χρυσό μετάλλιο, στεκόμαστε πάλι στην πρώτη γραμμή. Μόνο που φέτος, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όχι πιο δύσκολα απαραίτητα, αλλά σίγουρα πιο περίπλοκα.

Η Απροσδόκητη Μεταβολή: 

Από την Ελλάδα στο Μαυροβούνιο

Όταν ανακοινώθηκε πως το Βαλκανικό Πρωτάθλημα θα διεξαχθεί στη χώρα μας, υπήρξε ένας εσωτερικός παλμός ελπίδας. Όχι μόνο γιατί θα φιλοξενούσαμε τους καλύτερους μικρούς αθλητές των Βαλκανίων στο δικό μας έδαφος, αλλά γιατί αυτό θα ήταν ένα δυνατό μήνυμα: ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο χώρα παράδοσης στο καράτε, αλλά και πυλώνας ανάπτυξης και φιλοξενίας.

Όμως, όπως συμβαίνει συχνά στον αθλητισμό και στη ζωή, τα δεδομένα αλλάζουν. Και όταν ανακοινώθηκε πως τελικά το πρωτάθλημα θα διεξαχθεί στο Μαυροβούνιο, τα σχέδια έπρεπε να επαναπροσδιοριστούν. Οι αποστολές, η ψυχολογία, η προετοιμασία, όλα προσαρμόστηκαν σε μια νέα πραγματικότητα.

Αυτή η αλλαγή, όσο πρακτική κι αν μοιάζει στα χαρτιά, δεν είναι καθόλου αμελητέα. Για έναν μικρό αθλητή, για μια Ελληνική αποστολή, σημαίνει μετατόπιση βάρους, κόστους, κόπωσης, αλλά και προσδοκιών. Κι εδώ, ο ρόλος του προπονητή δεν είναι απλώς να συνεχίσει την προπόνηση. Είναι να γειώσει την ψυχή του παιδιού, να το αγκαλιάσει με ελπίδα και να του υπενθυμίσει:

ο αθλητής δεν μετριέται από το που αγωνίζεται, αλλά από το πώς στέκεται.

Η Ιωαννίδη Ιωάννα δεν είναι μία τυχαία παρουσία σε αυτή την αποστολή. Είναι η αθλήτρια που πέρσι στην Τουρκία κατέκτησε χρυσό μετάλλιο, χαρίζοντας στην Ελλάδα το πρώτο χρυσό μετάλλιο. Εκείνη η στιγμή δεν ανήκει μόνο σε εκείνη, αλλά και σε κάθε προπονητή που πάλεψε μαζί της, σε κάθε οικογένεια που τη στήριξε, σε κάθε παιδί που είδε στο βλέμμα της τη φλόγα του ονείρου.

Φέτος, η παρουσία της φέρει μαζί της έναν διαφορετικό παλμό: την ευθύνη της συνέχειας. Αλλά δεν είναι εκεί για να υπερασπιστεί έναν τίτλο. Είναι εκεί για να θυμίσει πως η αξία ενός αθλητή δεν είναι το μετάλλιο που φορά, αλλά η αξιοπρέπεια με την οποία αγωνίζεται. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα που πρέπει να φτάσει σε κάθε παιδί που ετοιμάζεται να ταξιδέψει στο Μαυροβούνιο.

Η Ψυχή της Ομάδας: 

Όταν το Καράτε Δεν Είναι Ατομικό Άθλημα

Το καράτε, για πολλούς εξωτερικούς παρατηρητές, μοιάζει ατομικό. Ένας αθλητής απέναντι σε έναν άλλο, με κριτές, με βαθμούς, με τεχνικές. Αλλά κάθε προπονητής ξέρει την αλήθεια: πίσω από κάθε προπόνηση, πίσω από κάθε τεχνική, βρίσκεται μια ομάδα. Ένας σύλλογος που δουλεύει, που υπομένει, που ενθαρρύνει, που επενδύει, όχι οικονομικά, αλλά συναισθηματικά.

Το Ταξίδι Είναι το Έπαθλο

Προς τους μικρούς μας αθλητές, κι όχι μόνο τους δικούς μας, αλλά σε όλα τα παιδιά της Ελληνικής αποστολής, ας ακουστεί μια απλή, βαθιά αλήθεια:

Δεν σας ζητάμε να νικήσετε. Σας ζητάμε να σταθείτε.

Να σταθείτε με θάρρος, με σεβασμό, με αγάπη για αυτό που κάνετε. Το ταξίδι σας μέχρι εδώ είναι ήδη νίκη. Κάθε μέρα προπόνησης, κάθε φορά που κλάψατε ή πονέσατε, κάθε “δεν μπορώ” που κάνατε “θα προσπαθήσω”, είναι μέρος ενός έπους που σας ανήκει.

Ο Πιο Δύσκολος και Ομορφότερος Ρόλος

Εσείς, οι γονείς των αθλητών, είστε οι αφανείς ήρωες. Πίσω από κάθε επιτυχία, πίσω από κάθε μετάλλιο, πίσω από κάθε ήττα που έγινε δάκρυ και κάθε δάκρυ που έγινε μάθημα, βρίσκεστε εσείς. Με τις αντοχές σας, την υπομονή σας, τις σιωπές και τις θυσίες.

Να θυμάστε: δεν μεγαλώνετε πρωταθλητές. Μεγαλώνετε ανθρώπους. Κι αν το παιδί σας επιστρέψει από το Μαυροβούνιο πιο ώριμο, πιο ταπεινό, πιο αποφασισμένο, τότε έχετε κερδίσει κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα μετάλλιο.

Το Καράτε Είναι Ένας Τρόπος Ζωής

Το καράτε δεν μας διδάσκει απλώς να ρίχνουμε χτυπήματα. Μας διδάσκει να αντέχουμε. Να υπομένουμε. Να χτίζουμε την αυτοκυριαρχία μας, να εξελισσόμαστε χωρίς να φωνάζουμε, να σεβόμαστε ακόμη και όταν είμαστε οι καλύτεροι.

Σε αυτό το ταξίδι, λοιπόν, δεν προχωρούμε μόνοι. Κουβαλάμε μαζί μας τις ελπίδες μιας χώρας, τα βλέμματα παιδιών που θα μας μιμηθούν, τις ευχές ανθρώπων που περιμένουν το μέλλον με αγωνία και προσμονή.

Ας σταθούμε όλοι με ψηλά το κεφάλι. Όχι μόνο για τις επιτυχίες που μπορεί να έρθουν, αλλά γιατί επιλέγουμε καθημερινά τον δρόμο της προσπάθειας, της συνέπειας και της ανθρωπιάς.

Καλή επιτυχία σε όλους τους αθλητές της χώρας μας! Καλή επιτυχία, Ιωάννα! Πάντα μπροστά, πάντα με ήθος, πάντα με σεβασμό.

Τριαντάφυλλος Βασίλης 

Προπονητής Καράτε αναγνωρισμένος από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Καράτε (W.K.F), Προπονητής Ειδικής Αγωγής με ειδίκευση στα παιδιά.