Το βάθος μιας εσωτερικής κατάκτησης

Η αυτοπεποίθηση δεν είναι κάτι που γεννιέται αυθόρμητα. Δεν χαρίζεται από κάποιο εξωτερικό γεγονός, ούτε αποτελεί προϊόν μιας τυχαίας συγκυρίας. Είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς εσωτερικής διεργασίας, η οποία αποκτά ουσία και σταθερότητα μέσα από τη δράση. Στο Καράτε, δεν επαινείται η επίδειξη, αλλά η εσωτερική στάση. Η στάση που χτίζεται μέσα από τις επαναλήψεις, την επιμονή, τις ήττες, και την ακούραστη πράξη. Η αυτοπεποίθηση, στην πραγματικότητα, είναι μια μορφή μνήμης που το σώμα και η ψυχή θυμούνται ότι τα κατάφερες χτες, άρα μπορείς και σήμερα. Όμως αυτή η μνήμη δεν γεννιέται από τη θεωρία, μόνο από τη πράξη. Κάθε φορά που δρας συνειδητά, θεμελιώνεις ένα ακόμα λιθαράκι στην εσωτερική σου δύναμη. Και αυτό το οικοδόμημα, όσο πιο αυθεντικό είναι, τόσο πιο ακλόνητο γίνεται.

Η αυθεντικότητα της πράξης ως θεμέλιο της αυτοπεποίθησης

Η αυτοπεποίθηση δεν γεννιέται από τον θαυμασμό των άλλων. Αντιθέτως, φθείρεται όταν εξαρτάται από αυτόν. Το πραγματικό της θεμέλιο είναι η πράξη, η συνεχής, αληθινή, και επίμονη πράξη. Στο Καράτε, κάθε τεχνική που επαναλαμβάνεται, κάθε ιδρώτας που χύνεται στο tatami, κάθε στιγμή που επιλέγεις να παραμείνεις συγκεντρωμένος αντί να αποσπαστείς, είναι μια πράξη εσωτερικής ενδυνάμωσης. Δεν μαθαίνεις να “φαίνεσαι δυνατός”, μαθαίνεις να είσαι.

Η αυτοπεποίθηση είναι αποτέλεσμα διαλόγου με τον εαυτό. Όχι αυτού του εαυτού που επιθυμεί την εύκολη αναγνώριση, αλλά εκείνου που αφουγκράζεται τη διαδικασία και αναγνωρίζει τη μικρή πρόοδο ως νίκη. Όταν ένας μαθητής στο Καράτε συνειδητοποιεί πως ελέγχει λίγο καλύτερα την αναπνοή του, πως η στάση του βελτιώθηκε έστω και λίγο, τότε εκεί γεννιέται ένας σπόρος σιγουριάς. Κι αυτός ο σπόρος δεν χρειάζεται έπαινο. Χρειάζεται συνέπεια.

Η δράση αποκαλύπτει. Μέσα από το σώμα, ο μαθητής συνειδητοποιεί δυνατότητες που νωρίτερα αγνοούσε. Όταν το μυαλό σου λέει “δεν μπορώ” και εσύ επιμένεις, τότε κάτι αλλάζει μέσα σου. Η δράση λειτουργεί σαν κάτοπτρο: αποκαλύπτει όχι τι δείχνεις, αλλά τι είσαι. Και αυτό το “είμαι”, μόλις το συναντήσεις, δεν σε εγκαταλείπει ποτέ.

Το Καράτε δεν σε επιβραβεύει με λόγια. Σε επιβραβεύει με την εσωτερική αίσθηση της προόδου. Κάθε φορά που ανεβάζεις λίγο τον πήχη, έστω και ανεπαίσθητα, νιώθεις έναν διαφορετικό παλμό. Δεν είναι αλαζονεία, είναι ηρεμία. Δεν είναι φούσκωμα, είναι ρίζωμα. Και σε αυτό το ρίζωμα θεμελιώνεται η γνήσια αυτοπεποίθηση.

Αυτή η αυθεντικότητα δεν υποκρίνεται. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα για να φανεί. Φαίνεται στο βλέμμα, στη στάση σώματος, στον τρόπο που περπατάς μέσα στον χώρο. Ο κόσμος μπορεί να μη γνωρίζει τι έκανες για να φτάσεις εκεί. Αλλά νιώθει πως κάτι βαθύ έχει χτιστεί μέσα σου. Και αυτό το “κάτι” δεν προσποιείται, εκπέμπεται.

“Η αληθινή αυτοπεποίθηση δεν γεννιέται από τις επιβεβαιώσεις, αλλά από την επανάληψη της δράσης που σε φέρνει πιο κοντά στο αυθεντικό σου κέντρο. Δεν φαίνεται, ακτινοβολείται.”

Η εσωτερική δύναμη ως συνέπεια αυτοπειθαρχίας

Εσωτερική δύναμη δεν σημαίνει να έχεις φωνή. Σημαίνει να έχεις υπόσταση. Δεν χτίζεται με ευχές ή έντονα λόγια. Χτίζεται με το να κάνεις αυτό που χρειάζεται, ακόμα και όταν δεν φαίνεται, ακόμα και όταν δεν σε βλέπει κανείς. Ο δρόμος του Καράτε δεν σε παρακινεί να αισθάνεσαι δυνατός. Σε καλεί να γίνεις δυνατός, βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα.

Η αυτοπειθαρχία είναι η πράξη της πίστης στον εαυτό πριν υπάρξουν τα αποτελέσματα. Είναι η προπόνηση όταν δεν έχεις διάθεση. Είναι η ευθύνη που αναλαμβάνεις να συνεχίσεις όταν το μυαλό ψιθυρίζει “σταμάτα”. Αυτή η πειθαρχία είναι ο μεγαλύτερος προπονητής εσωτερικής δύναμης. Γιατί κάθε φορά που τιμάς το πρόγραμμα, τιμάς την υπόσχεση στον εαυτό σου.

Ο μαθητής που ακολουθεί τη διαδρομή, και δεν προσπερνά τα βήματα, μαθαίνει ότι το σώμα και ο νους του συνεργάζονται. Μαθαίνει να διαχειρίζεται την πίεση. Να λειτουργεί υπό συνθήκες. Κι έτσι, όταν εμφανιστεί ένα απρόοπτο, δεν ταράζεται. Γιατί δεν στηρίχτηκε ποτέ σε εύθραυστα θεμέλια. Η δύναμή του είναι εκπαιδευμένη, όχι δανεική.

Η εσωτερική δύναμη δεν είναι έκρηξη, είναι ροή. Δεν χρειάζεται να εκδηλωθεί με θόρυβο. Εκφράζεται με σταθερότητα. Με την ηρεμία εκείνου που έχει ήδη δοκιμαστεί. Που ξέρει πως ό,τι κι αν έρθει, δεν τον καταρρίπτει. Όχι επειδή δεν πονά, αλλά επειδή δεν ξεχνά ποιος είναι.

Κάθε φορά που λες “θα το κάνω” και το κάνεις, σμιλεύεις ένα κομμάτι της εσωτερικής σου ταυτότητας. Και σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβεις, έχεις χτίσει έναν εαυτό που μπορεί να σταθεί στη ζωή. Όχι να την κερδίσει με κραυγές, αλλά να την συνυπάρξει με συνείδηση. Αυτή είναι η πιο σταθερή μορφή αυτοπεποίθησης.

“Η εσωτερική δύναμη είναι η σιωπηλή απόδειξη ότι η αυτοπειθαρχία έχει νικήσει τη βραχυπρόθεσμη αδυναμία. Είναι η καθημερινή απόφαση να προχωράς, χωρίς χειροκρότημα.”

Η αυτοπεποίθηση ως προέκταση της προσωπικής δράσης

Δεν αποκτάς αυτοπεποίθηση αναλύοντας. Τη χτίζεις πράττοντας. Κάθε απόφαση που παίρνεις, κάθε δράση που υλοποιείς, κάθε φορά που επιλέγεις να εμφανιστείς και να προσπαθήσεις, χτίζεις εαυτό. Η αυτοπεποίθηση δεν είναι πίστη χωρίς λόγο. Είναι γνώση του τι έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα, κι αυτό το ξέρεις γιατί το έχεις ζήσει.

Η προσωπική δράση σου παρέχει τα δεδομένα που χρειάζεται η ψυχή για να σε εμπιστευτεί. Όταν λες “θα προσπαθήσω” και προσπαθείς, όταν λες “θα το αντέξω” και το αντέχεις, τότε η αυτοπεποίθηση δεν προκύπτει ως επιθυμία, προκύπτει ως λογική συνέπεια. Δεν στηρίζεται στην τύχη, ούτε στη γνώμη των άλλων. Στηρίζεται στην εμπειρία της δράσης.

Όσο περισσότερο πράττεις, τόσο λιγότερο σε φοβίζει το άγνωστο. Γιατί μέσα σου υπάρχει η ανάμνηση του προηγούμενου άλματος. Και η αυτοπεποίθηση είναι ακριβώς αυτό, μια εμπειρική αναγνώριση της προσωπικής ικανότητας να σταθείς, να αντέξεις, να προσαρμοστείς, να δοκιμαστείς. Είναι μια δύναμη που δεν σε κάνει αλαζόνα, σε κάνει έτοιμο.

Το Καράτε είναι από τη φύση του μια τέχνη πράξης. Δεν φιλοσοφεί από μακριά. Εξετάζει τις ιδέες με το σώμα, τις σκέψεις με τον ιδρώτα, και τις υποσχέσεις με το πνεύμα. Έτσι, κάθε επιτυχία, όσο μικρή και αν φαίνεται, γίνεται εσωτερική φλόγα. Και κάθε δυσκολία, δεν σε τρομάζει. Σε προσκαλεί.

Όταν κατανοήσεις ότι η δράση είναι το μονοπάτι, δεν χρειάζεσαι πλέον εξωτερική ώθηση. Η ίδια σου η πρόοδος γίνεται εσωτερικός σύμμαχος. Και τότε, δεν παλεύεις για να αποδείξεις κάτι. Παλεύεις επειδή ξέρεις ποιος είσαι.

“Η αυτοπεποίθηση δεν είναι συναίσθημα, είναι αποτέλεσμα. Δεν προκύπτει από σκέψη, αλλά από εμπειρική βεβαιότητα πως η δράση οδηγεί στην εσωτερική επιβεβαίωση.”

Ο δρόμος δεν υπόσχεται, αποκαλύπτει

Η αυτοπεποίθηση δεν είναι στόχος. Είναι αποτέλεσμα. Δεν φωνάζει. Δεν διεκδικεί προσοχή. Αναδύεται όταν χρειάζεται, λειτουργεί όταν την επικαλεστείς, και παραμένει παρούσα ακόμη και όταν όλα φαίνονται αβέβαια. Ο δρόμος του Καράτε δεν σου την προσφέρει στο ξεκίνημα, σου την αποκαλύπτει στο ταξίδι. Και όταν φτάνεις να την νιώθεις μέσα σου, δεν χρειάζεσαι κανέναν άλλο να σου το επιβεβαιώσει.

Το μήνυμα είναι απλό: Δράσε. Επανέλαβε. Συνέχισε. Γιατί σε κάθε σου βήμα χτίζεται κάτι μεγαλύτερο απ’ όσο φαντάζεσαι. Κάθε φορά που υπερβαίνεις την προηγούμενή σου εκδοχή, κάθε φορά που επιλέγεις τη συνέπεια αντί της παραίτησης, θεμελιώνεις μια εσωτερική πραγματικότητα που δεν χρειάζεται τίτλους για να ισχύει. Υπάρχει. Είσαι εσύ.

“Η αυτοπεποίθηση είναι η συνειδητή απόδειξη ότι έχεις τιμήσει τη διαδικασία, τη σιωπή της προσπάθειας και το βάρος της συνέπειας. Δεν προσφέρεται, κατακτιέται μέσα από επαναλαμβανόμενες πράξεις που αφήνουν ανεξίτηλα ίχνη στον πυρήνα της ύπαρξής σου. Και όταν αυτά τα ίχνη συναντιούνται, γίνονται χαρακτήρας.”

Τριαντάφυλλος Βασίλης 

Προπονητής Καράτε αναγνωρισμένος από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Καράτε (W.K.F), Προπονητής Ειδικής Αγωγής με ειδίκευση στα παιδιά.