Πλησιάζοντας στο τέλος χρονιάς, ήθελα να δώσω ένα μήνυμα ελπίδας στους μαθητές μου…

Σε μία εποχή που όλα αλλάζουν ραγδαία, που νιώθουμε ότι οι αξίες αρχίζουν και φθίνουν, η τεχνολογία λειτουργεί λαθεμένα πολλές φορές στα παιδιά μας, σε μία εποχή που όλα δείχνουν δύσβατα.

Έχω την ανάγκη να δώσω ένα μήνυμα ελπίδας στους μαθητές μου, ότι εμείς μπορούμε να κάνουμε την αρχή και να αλλάξουμε λίγο αυτή την κοινωνία, ξεκινώντας από εμάς.

Έχω μάθει ότι το καράτε είναι πολλά περισσότερα από μπουνιές και κλωτσιές. Για μένα το καράτε είναι ένας δρόμος ευθύνης απέναντι στους μαθητές μου αλλά και ως προς την κοινωνία, μία ευθύνη που πολλά βράδια με βάζει στη διαδικασία να σκεφτώ… υπάρχει ελπίδα.

Πάντα όμως καταλήγω στην ίδια απάντηση πως ναι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως, φτάνει να κάνουμε τη διαφορά εμείς οι λίγοι, εμείς που έχουμε ένα όραμα, μια ψευδαίσθηση ή ακόμα και ένα πείσμα που λέμε όχι θα τα καταφέρουμε υπάρχει ελπίδα στα παιδιά μας!

Αγαπημένοι μου μαθητές,

Στον δρόμο του καράτε, μαθαίνουμε να τιμάμε αξίες όπως ο σεβασμός, η πειθαρχία και η ταπεινότητα. Ωστόσο, υπάρχει μία αξία που συχνά υποτιμάται, αλλά αποτελεί την καρδιά της τέχνης μας: η προσφορά. Το καράτε δεν είναι μόνο μια μέθοδος αυτοάμυνας ή ένα σύστημα εκπαίδευσης για το σώμα και το πνεύμα, είναι μια φιλοσοφία ζωής που μας καλεί να υπηρετούμε το καλό, να προστατεύουμε το δίκαιο και να στεκόμαστε δίπλα σε εκείνους που το έχουν ανάγκη.

Θέλω, μέσα από αυτό το κείμενο, να κατανοήσετε βαθιά το χρέος μας ως καρατέκα. Να μάθετε ότι η δύναμη που καλλιεργούμε δεν είναι αυτοσκοπός, είναι εργαλείο. Ένα εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιούμε με υπευθυνότητα, όχι για να κυριαρχούμε, αλλά για να υποστηρίζουμε. Το καράτε μας διδάσκει ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στη βοήθεια προς τον αδύναμο, στη συμπόνια για τον πλησίον και στη συνειδητή επιλογή να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, έστω και με μια μικρή πράξη καλοσύνης.

Στη διδασκαλία του καράτε, κάθε κίνηση, κάθε στάση και κάθε τεχνική μας υπενθυμίζουν ότι έχουμε ευθύνη απέναντι στους γύρω μας. Ο άγραφος όρκος που δίνουμε όταν ξεκινάμε αυτόν τον δρόμο περιλαμβάνει την υπόσχεση να διαφυλάττουμε την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.

Και πώς μπορούμε να τιμήσουμε αυτή την υπόσχεση αν δεν είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε τον αδύναμο;

Η βοήθεια προς τους άλλους δεν απαιτεί πάντα μεγάλες πράξεις. Ένα παιδί που υποφέρει από εκφοβισμό στο σχολείο χρειάζεται κάποιον να σταθεί δίπλα του.

Ένας ηλικιωμένος που δυσκολεύεται να περάσει τον δρόμο χρειάζεται ένα χέρι να τον καθοδηγήσει.

Ένας συνάνθρωπος που έχει χάσει την ελπίδα του χρειάζεται έναν λόγο ενθάρρυνσης.

Ως καρατέκα, είστε οι πρώτοι που πρέπει να δείχνετε αυτή την προθυμία.

Όσο περισσότερο εξελίσσεστε στο καράτε, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ευθύνη σας. Κάθε φορά που κατακτάτε μια νέα ζώνη, δεν κερδίζετε μόνο γνώσεις και δεξιότητες, κερδίζετε και την υποχρέωση να χρησιμοποιείτε αυτή τη γνώση για το καλό.

Η δύναμη χωρίς υπευθυνότητα είναι επικίνδυνη. Το καράτε μας διδάσκει να ελέγχουμε τη δύναμή μας, όχι μόνο μέσα στο dojo, αλλά και έξω από αυτό. Ένας πραγματικός καρατέκα δεν επιδεικνύει τη δύναμή του, αλλά την προσφέρει όταν χρειάζεται. Όπως ένας ισχυρός βράχος που προστατεύει το έδαφος από την καταιγίδα, έτσι κι εσείς πρέπει να είστε το καταφύγιο για όσους σας χρειάζονται.

Η συμπόνια δεν είναι αδυναμία, είναι η μεγαλύτερη μορφή δύναμης. Μέσα από το καράτε, μαθαίνουμε να ακούμε, να κατανοούμε και να πράττουμε με καλοσύνη. Όταν βοηθάτε έναν συνάνθρωπο, δεν προσφέρετε μόνο σε εκείνον, ενισχύετε και τη δική σας ψυχή.

Θυμάμαι ο δάσκαλος μου συνήθιζε να λέει: «Το δυνατότερο χτύπημα δεν είναι εκείνο που ρίχνει τον αντίπαλο κάτω, αλλά εκείνο που σηκώνει κάποιον όταν έχει πέσει». Αυτή η φράση συνοψίζει το πνεύμα του καράτε. Δεν είμαστε εδώ για να αποδείξουμε ότι είμαστε ισχυρότεροι από τους άλλους, είμαστε εδώ για να τους ενδυναμώσουμε, να τους βοηθήσουμε να σηκωθούν και να περπατήσουν ξανά.

Πώς μπορείτε να εφαρμόσετε αυτή τη φιλοσοφία στην καθημερινή σας ζωή;

Στο σχολείο: Υποστηρίξτε τους συμμαθητές σας που νιώθουν απομονωμένοι ή δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Γίνετε το χέρι που θα τους καθοδηγήσει, η φωνή που θα τους ενθαρρύνει.

Στην οικογένεια: Βοηθήστε τους γονείς σας στις υποχρεώσεις τους, δείξτε κατανόηση και ευγένεια προς τα αδέλφια σας.

Στην κοινωνία: Συμμετέχετε σε δράσεις εθελοντισμού, βοηθήστε ηλικιωμένους, προσφέρετε ένα χαμόγελο σε κάποιον που το χρειάζεται.

Οι γονείς σας δεν σας φέρνουν στο dojo μόνο για να μάθετε πώς να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας. Θέλουν να σας δουν να γίνεστε άνθρωποι με αξίες, που τιμούν το δίκαιο και τη βοήθεια προς τους άλλους. Όταν ένας γονέας βλέπει το παιδί του να βοηθάει έναν συνάνθρωπο, αισθάνεται την αληθινή επιτυχία της εκπαίδευσης που προσφέρουμε στο καράτε.

Αυτό που κάνουμε εδώ δεν αφορά μόνο τη φυσική δύναμη. Αφορά το πώς θα γίνετε ηθικά και συναισθηματικά δυνατοί, ώστε να γίνετε οι φάροι φωτός για τον κόσμο γύρω σας.

Αγαπημένοι μου μαθητές, κάθε φορά που φοράτε τη στολή σας, να θυμάστε ότι δεν είστε απλώς μαθητές καράτε, είστε οι εκπρόσωποι μιας αρχαίας φιλοσοφίας που βασίζεται στην ανθρωπιά. Δώστε στον κόσμο το καλύτερο που έχετε μέσα σας. Βοηθήστε όποιον μπορείτε, όποτε μπορείτε.

Γιατί, στο τέλος, δεν θα σας θυμούνται για τις ζώνες που κατακτήσατε ή τις νίκες σας στα πρωταθλήματα. Θα σας θυμούνται για το πώς κάνατε τους γύρω σας να αισθανθούν, για το φως που φέρατε στις ζωές τους.

Να θυμάστε: ένας καρατέκα είναι πάντα δυνατός, όχι επειδή μπορεί να κερδίσει σε μια μάχη, αλλά επειδή μπορεί να σταθεί δίπλα σε όσους χρειάζονται βοήθεια. Αυτός είναι ο αληθινός δρόμος του καράτε.

Αυτό το καράτε θέλω να μάθετε!

Με εκτίμηση,

Ο Δάσκαλός σας, Τριαντάφυλλος Βασίλης